انگیزه ‏هاى دروغ‏گویى نزد دو طرف-تأمّلى در مفهومِ یک لَقَب

اکنون با درنگى  درباره ابوبکر مى ‏خواهیم ببینیم آیا به راستى  او صدّیق بود یا اینکه«صدّیق» على  بن ابى  طالب  علیه‏ السلام است ؟امام على   علیه ‏السلام با این سخن خود و با مخاطب ساختنِ این گرایش ، به مظلومیّتِ خویش اشاره مى ‏کند :ما زلتُ مُذ قُبِضَ رَسولُ اللّه‏ مظلوماً ؛ ولقد بَلَغَنی أَنَّکُمْ تَقولونَ علیٌّ یَکْذِبُ !
قاتَلَکُم اللّه‏ُ ، فَعَلَى  مَنْ اَکْذِبْ ؟! اَعَلَى  اللّه‏ ، فأنا أَوَّلُ مَن آمَنَ به ؟ أَمْ عَلَى  نَبِیّه ،فأنا اَوَّلُ مَن صَدَّقَهُ ؟![۱]«از زمانى  که پیامبر  صلى ‏الله‏ علیه و‏آله  درگذشت من پیوسته مظلوم بوده‏ ام ؛ و البته به من رسیده است که شما مى ‏گویید : على  دروغ مى ‏بافد ! خدا شما را بکشد ، بر که دروغ مى ‏بندم ؟ آیا بر خدا [ دروغ مى ‏بندم یا آنکه ] من نخستین کسى ‏ام که به او ایمان آورد ؟ یا بر پیامبر خدا [ دروغ مى ‏بندم با آنکه ] اَوَّلین شخصى ‏ام که اورا تصدیق کرد ؟!»این سخنِ امام در درون خود دقیق‏ ترین و زیباترین معانى ِ احتجاج و مناظره رانهفته دارد . [ به راستى  ] چه دلیل و توجیهى  مى ‏توان یافت اگر على   علیه‏ السلام بر خدا  دروغ
نسبت دهد ؟!

ادامه‌ی خواندن ←